“Tuhaf bir zulüm”: Rumeli coğrafyasında Müslümanlara karşı bir tahkir ve tahrik aracı olarak domuzun kullanılması (1896-1908)

XIX. yüzyılın sonları, Osmanlı Devleti’nin hâkimiyet sahası içerisinde yer alan birçok bölgede muhtelif nedenlerle ortaya çıkan isyanlara ve iç karışıklıklara şahit olmuştur. Özellikle Rumeli coğrafyasında başta Avusturya ve Rusya olmak üzere Büyük Güçler tarafından kışkırtılan farklı milliyetlere mensup gayrimüslim unsurların ekonomik, sosyal, siyasî ve dinî birtakım saiklerle karışıklıklar çıkarttıkları ve buolaylar esnasında zaman zaman Müslüman halkla karşı karşıya geldikleri olmuştur.Bölgede karışıklık çıkarmak isteyenlerin başvurdukları en kestirme yollardan biri, dini unsurların kullanılarak tarafların birbirlerini tahkir ve tahrik etmesi olmuştur.Müslümanlara karşı kullanılan tahrik ve tahkir araçlarından biri domuz olmuştur. İslam dinince Müslümanların tüketmesi yasaklanan domuz, Müslümanlara ait mabetler ile çeşme ve su kuyularına et parçalarının ve başının bırakılması; bırakıldığı yerlerin duvarlarına kanıyla haç çizilmesi şeklindeki uygulamalarla Müslümanlara karşı bir aşağılama ve kışkırtma aracı olarak kullanılmıştır. Bu çalışmada 1896 yılından 1908 yılına kadar geçen süre zarfı içerisinde Rumeli coğrafyasında Müslümanları ve Hıristiyanları karşı karşıya getirmek amacıyla bir tahkir ve tahrik aracı olarak domuzun nasıl kullanıldığı ve çıkan olayların seyrinin nasıl geliştiği hakkında bilgiler verilerek birtakım değerlendirmeler yapılmıştır